Przypominamy na Adwent wiersz, który powstał w czasach ks. Roberta, ale przecież jest nadal aktualny i miło wspominać

Na wieńcu Adwentu światełka mrugają, 
Dla przyjścia Jezusa drogę oświetlają. 
Maryja z Józefem do Betlejem śpieszy,
By dziecię urodzić i ludzi pocieszyć.

 Maluśkie to dziecię w stajence się zrodzi, 
A Królem jest świata, choć w złocie nie brodzi.

I w naszej parafii na cud ten czekamy,
W roratach codziennych do Matki wołamy.

Daj nam Jezusa! z Jasnej Góry Matko,
Niech chóry Aniołów ogłoszą to chwatko!

Ksiądz Robert z gitarą pieśni intonuje,
A Michał techniczny historię serwuje.

Dzieciaki śpiewają, nauki słuchają,
I dzieje swych przodków też chętnie poznają.
W koszyku składają swe dobre uczynki,
Dla Marii i Jezusa jako upominki.

Niekiedy Ksiądz Robert konkursy ogłasza,
A wtedy to z nagród radości jest masa.
Rodzice, dziadkowie się bardzo radują,
Bo swoje pociechy nadzwyczaj miłują.
Więc co dzień je na mszę prowadzą wieczorem,
By Jezus z Maryją byli dla nich wzorem.

Na koniec dla starszych taka jest rada:
Niech dziadek i babcia wierszyki układa.
By dziatwę za młodu w poezji szkolili.
I wiary swych ojców dobrze nauczyli.

Dziadek Mirek,
Pruszcz Gdański 12.12.2016
/ Ten wierszyk to też dobry uczynek /