W pierwszym czytaniu słyszymy dziś te słowa:

"Będziesz uważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał twój Pan, Bóg twój. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twą pracę, lecz w siódmym dniu jest szabat twego Pana Boga" (Pwt 5,1 2).

 Trudno nam sobie dzisiaj wyobrazić, czym dla Izraelitów było świętowanie szabatu. 

Trzeba więc przypomnieć,
że był to dzień święty,
poświęcony jednocześnie Bogu i człowiekowi, dzień modlitwy i odpoczynku,
dzień spotkania z Bogiem
i z najbliższymi w rodzinnym gronie.
Jednak przykazanie świętowania szabatu zostało obwarowane przez żydowskich prawodawców i uczonych w Piśmie licznymi szczegółowymi komentarzami i nakazami, które przytłaczały i ograniczały człowieka, tak iż człowiek nie był w stanie ich zachować.
Jezus natomiast chciał oczyścić dzień Pański od tej drobiazgowości i przesady, aby pomóc ludziom naprawdę poświęcić go Bogu.
Dla Chrystusa człowiek był zawsze na pierwszym miejscu, dlatego w dzisiejszej Ewangelii mówi:
To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.
Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu
(Mk 2, 27-28).

W ten sposób Jezus stara się umieścić wszystko
na swoim miejsc
i wszystkiemu nadać właściwą mu wartość.

My jako chrześcijanie „świętujemy niedzielę,
aby wspominać chwalebne zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa nie tylko w dzień
Wielkanocy,
ale każdego tygodnia” – jak pisał na początku V w. papież Innocenty I.
W świetle tej tajemnicy sens starotestamentowego nakazu świętowania dnia Pańskiego zostaje
odzyskany,
Ubogacony
i w pełni ukazany w chwale,
która jaśnieje na obliczu Chrystusa zmartwychwstałego.
Od szabatu przechodzimy do pierwszego dnia po szabacie,
od siódmego dnia do dnia pierwszego:
dzień Pański staje się dla nas dniem Chrystusa.
Jako chrześcijanie mamy więc dzisiaj dobrą okazję, by na nowo spojrzeć na przykazanie
świętowania dnia Pańskiego w perspektywie spotkania ze zmartwychwstałym Chrystusem.
On sam chce nas pouczyć, że nasza pobożność i świętowanie niedzieli to coś więcej niż dokładne nawet wypełnienie przykazania.
Ma to być dzień spotkania z żywym i kochającym nas Chrystusem,
który w sakramencie Eucharystii chce nas pouczać swoim słowem i umacniać poprzez swoje Ciało i Krew.
Udział we Mszy św. powinien być wyrazem naszej miłości.
Niedziela to dla nas także dzień radości i odpoczynku w gronie rodzinnym.
1. Dlatego powinniśmy tak zaplanować odpoczynek niedzielny,
abyśmy mogli uczestniczyć w Eucharystii, powstrzymując się od prac
i zajęć nie licujących z nakazem świętowania dnia Pańskiego, który winien przynosić
szczególną radość i pozwalać na nieodzowny wypoczynek ducha i ciała.
2.Pamiętać należy oczywiście o właściwym przeżywaniu Mszy św.
Żywe uczestnictwo poprzez słuchanie słowa Bożego, dialog z kapłanem, śpiewanie pieśni itd.
3. Nie możemy również zbagatelizować punktualności.
Warto przyjść wcześniej,
by wyciszyć się, by wzbudzić intencję mszy.
Do Eucharystii należy się przygotować.
Wpadając na ostatnią chwilę do kościoła lub spóźniając się z własnej winy,
lekceważymy Boga!
4. Podobnie zwróćmy uwagę na wartość odświętnego i godnego ubioru.
„Strój ma być godny, a nie wygodny” – brzmi pewne powiedzenie.
Kiedy przychodzi lato,
stajemy się świadkami zgorszenia w polskich świątyniach!

Podobnie, jak oddanie szacunku drugiemu człowiekowi w dniu jego imienin jest wyrazem naszego
dobrego wychowania, tak oddanie czci Bogu w niedzielę jest świadectwem naszego wychowania
religijnego i świadectwem naszej wiary.
Niedziela jest dniem największego cudu – zmartwychwstania Pana Jezusa!
A także jest to upamiętnienie Zesłania Ducha Świętego, które również nastąpiło w niedzielę.
Każda więc niedziela powinna być dniem radości!
Dniem radości płynącym z eucharystycznego spotkania z Chrystusem zmartwychwstałym,
z wysłuchanego słowa Bożego podczas Mszy św., ze spotkania z rodziną i przyjaciółmi.
5. Niedziela powinna być też czasem dla rodziny.
Wspólny wyjazd, spacer, rozmowa,
rodzinne spotkania.
Coraz bardziej można zaobserwować, że nie mamy dla siebie czasu.
Czy wspólny rodzinny obiad nie jest przedłużeniem Eucharystii
Pomóżmy sobie w przeżywaniu tego dnia.
Niech dzień ten się różni od innych dni tygodnia. Zostawmy pranie w tym dniu,
porządki w domu poróbmy w sobotę,
przerwijmy remont w domu, zostawmy odkurzanie, robienie zakupów.
Zatrzymajmy się na chwilę, zwolnijmy tempo.
Niech niedziela stanie się dla nas duszą tygodnia! Niech właściwie przeżywana przyniesie
nam siłę w naszej codzienności!

_____________________________
Obrazek wprowadzenia pochodzi z oaza.pl 

http://elk.oaza.pl/dk/?cat=68