"Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was."  (1Tes 5,16-18)

Idąc za słowami św. Pawła w tradycji wschodniej w V wieku na górze Synaj powstała modlitwa zwana Jezusową. Formuła którą wypowiadamy jest połączeniem dwóch modlitw z Ewangelii: modlitwie
niewidomego Bartymeusza na drodze do Jerycha (Łk, 18,38) i modlitwy celnika (Łk 18,13).

Na początek chciałbym wyjaśnić skąd taki pomysł na dział o modlitwie na stronie parafialnej. Z pewnością nie będziemy zamieszczać tekstów modlitw, które każdy może sobie znaleźć w książeczce, lub modlitewniku. Raczej chcemy zachęcić i pomóc by w tych trudnych zabieganych czasach nie stracić kontaktu z naszym Panem, by się nie zgubić.

         Ewidentnie najwyższą formą modlitwy jest Liturgia Mszy Św. którą z pewnością jeszcze nie do końca rozumiemy i przeżywamy. Sobór Watykański II sprawił, że mamy w liturgii język narodowy, ale są też w liturgii gesty, znaki i symbolika, która dopełnia to co jest wypowiedziane. A oprócz tego trzeba uczestniczyć, a nie tylko być. Więc jeśli uda się nam znaleźć kogoś, kto zechce o tym przystępnie opowiedzieć, to chętnie to zamieścimy.

         Kazanie wygłoszone w kościele św. Franciszka z Asyżu w dniu 13.10.2016-przez ks. Mariana Kożyczkowskiego
Zgromadziła nas Maryja w swoim miesiącu kiedy stajemy przy Niej z Różańcami w dłoni, aby realizować Jej wezwanie. To Ona w 1917 roku w Fatimie podczas każdego objawienia zachęcała dzieci : Hiacyntę, Franciszka i Łucję do modlitwy Różańcowej. To Ona podczas ostatniego objawienia powiedziała o sobie "jestem Matką Boską Różańcową. Odmawiajcie w dalszym ciągu codziennie różaniec."
Słuchając tych słów, trzeba by nam je przyjąć jako duchowy testament Matki Najświętszej. Umierający ojciec, matka chce swoim dzieciom przekazać to co najważniejsze, najistotniejsze. Chce udzielić takich rad, które będą dla dzieci wskazówką na całe ich życie.

Wszystko zaczęło się w klasztorach...
Tu od niepamiętnych czasów odmawiano sto pięćdziesiąt psalmów Dawidowych. Mnichom, a także ludowi, który nawiedzał klasztory, trudno było nauczyć się na pamięć każdego z nich. W związku z tym około r. 850 pewien mnich o irlandzkich korzeniach zaproponował, aby odmawiano zamiast nich sto pięćdziesiąt razy Ojcze nasz. I tak się stało. Wierni i mnisi skorzystali z rady irlandzkiego duchownego i zaczęli odliczać powtórzenia Modlitwy Pańskiej na różne sposoby. Niektórzy posługiwali się stu pięćdziesięcioma kamykami, niektórzy sznurkami, a jeszcze inni węzłami. Z biegiem lat z węzłów i kamyków powstał różaniec. W XIII wieku mnisi cysterscy opracowali nową formę modlitwy, którą nazwali właśnie różańcem. Dlaczego? Po prostu porównywali ją do bukietu mistycznych róż ofiarowanych Maryi. (z łac. rosarium - ogród różany)